Wodopój  - to małe zagłębienie na terenie sawanny. Tu przychodzą wszystkie zwierzęta sawanny chcące zaspokoić swe pragnienie. Koło brzegu znajdują się afrykańskie drzewa, dające lwom i innym zwierzętom cień. Idealne miejsce dla odpoczynku.

-Gryfica przysiadła na jednym z kamieni-

* Eragon dzisiaj przyszedł nad Wodopój napić się i odpocząć oraz myślał, że tez znajdzie nad wodopojem jakieś towarzystwo*

*Athu, pół ptak, pół lew, przyleciała i wylądowała na kamieniu. Złożyła swoje wielkie skrzydła. Mhm, nie jestem tutaj jedynym gryfem, jak widać... - pomyślała gryfica i usiadła na jakimś kamieniu, który wisiał nad wodą i popatrzyła w swoje odbicie.*

* Eragon w tym momencie pił wodę z wodopoju i wtedy zauważył w tafli wody gryficę, która przyleciała nad wodopój i przyglądał się jej bardzo uważnie*

*Gryfica popatrzyła na ciemnego lwa. Potem znów wpatrzyła się w swoje odbicie w wodzie.*

* Eragon spojrzał jednym okiem na gryficę, a później dalej pił wodę w wodopoju, a z jego pyska kapały kropelki wody z końcówki pyska*

//Usunęłam niepotrzebne słowo. ~Mariko.//

-Mariko patrzyła na gryfa i lwa-

* Eragon po chwili zauważył drugą towarzyszkę, więc po chwili podchodzi do niej i odpowiada* - Hej....* powiedział*

Em... Hej ?

- Co tam?* lekko zagadał to towarzyszki pytając się i usiadł obok niej patrząc na gryficę*

Ee.. Dobrze. Jestem Mariko.

*Athu zaryczała donośnie. Usiadła na kamieniu, który zatrząsł się. Popatrzyła w wodę. Po jej dziobie spłynęła łza.*

* Eragon lekko uśmiechnął się do nowej towarzyszki i odpowiedział*- Miło mi Mariko, a ja jestem Eragon.* przedstawił się Mariko i spytał się jeszcze* - A ty Mariko jesteś lwem czy gryfem? * po chwili dopowiedział* - Sorry, że tak się  pytam, jakby co .
* Kiedy Eragon usłyszał donośny ryk to pomyślał - Raju, kto to tak okropnie ryknął...*

Ja... Jestem gryfem, jak widać. -zatkała sobie uszy-

- A ok, przepraszam Mariko za tamto głupie pytanie...* rzekł i nadal zastanawiał się, kto to tak okropnie ryknął*

//Usunęłam spację przed przecinkiem i postawiłam za. Dodałam kolejny przecinek. ~Mariko.//

*Athu siedziała wpatrując się w swoje odbicie. Po jej dziobie spłynęła kolejna łza i spadła do wody.*

-Gryfica podeszła do drugiej i zapytała- Cześć, coś się stało ?

* Eragon ciągle zastanawiał się, kto to tak okropnie ryknął i popatrzał na Mariko a później na tą gryficę, która siedziała samotnie na kamieniu*
* Eragon po chwili, kiedy Mariko podeszła do drugiej gryficy, to on też podszedł razem z nią. do niej.*

// Poprawiłam sens zdania. ~ Carissime//

- Nic...
*Mruknęła gryfica.*
- Nikt mnie po prostu nigdy nie zauważa...
*Powiedziała, a po jej dziobie spłynęły kolejne łzy.*

Hej... Przecież ja Cię zauważyłam... -pociesza gryficę-

* Eragon patrzył na dwie gryfice a później dodał* - Ja też Cię zauważyłem...* rzekł do drugiej gryficy*

- Nie rozumiecie...
*Gryfica położyła się i zasłoniła.*

- Jak to nie rozumiemy...* powiedział to trochę nerwowo i dokończył*- To powiedź o co tobie się rozchodzi...* podchodzi trochę bliżej drugiej gryficy*

-Gryfica położyła się koło drugiej i przytuliła ją swoim metrowym skrzydłem i szepnęła- Hej... Jesteśmy gryfami, możesz mi powiedzieć, chyba, ze nie chcesz...

* Eragon czekał na odpowiedź drugiej gryficy i był trochę zdenerwowany*

- Od lat byłam odrzucana, nikt mnie nie zauważył. W szkole dla gryfów nikt nie chciał mojej przyjaźni, mimo iż byłam najmądrzejsza i najsilniejsza. Byłam też miła i wyrozumiała. A mimo to uważali mnie za...
*Uderzyła ogonem o ziemię. Wstała, chciała wyładować złość, więc wyrwała drzewo.*

-Gryfica nie była zdziwiona jej zachowaniem- Wiesz... Może my zostaniemy koleżankami, hmm ? -uśmiechnęła się do gryficy-

- A, ja tak miałem podobnie muszę powiedzieć....* rzekł i patrzył co druga gryfica robiła i dodał* - A ja masz na imię? * spytał się drugiej gryficy*
* Później Eragon po wypowiedzi Mariki dodał* - A ja to co .... nie mogę zostać waszym kolegą?

- Ale to i tak nie wymaże tego, co już było... Jestem Athu...
*Powiedziała i usiadła na swoim miejscu.*

- O... Hej Athu, ja jestem Eragon...* rzekł i popatrzył na Athu z lekki przymrużeniem brwi*

Ja jestem Mariko.

* Eragon spoglądał się na Mariko i Athu, raz na jedną i raz na druga gryficę i czekał na dalszy ciąg dalszej rozmowy pomiędzy trzema towarzyszami*

To co.. Będziemy koleżankami ?

* Eragon nagle wtrącił się* - Przepraszam bardzo,  a ja...* rzekł monotonnym głosem*

Em.. Jak chcesz to jej powiedz, czy chcesz. *Gryfica większa od niego o ćwierć metra podniosła się*

- Dobra, to jej powiem..* rzekł i zmarszczył brwi i dodał* - Ale, no chcę z wami się kolegować,no...

Ja mogę. Nie wiem jak Athu.

- Chcecie się ze mną przyjaźnić? *Athu podniosła głowę i popatrzyła w niewiele mniejszą Mariko i na najniższego Eragona. Uśmiechnęła się lekko.*

- Dobra Mariko.* uśmiechnął się i dodał*- No tak Athu ja mogę się z tobę przyjaźnić.* rzekł*

Tak, Athu.

//Wiesz, ja jestem tego samego wzrostu co ty xD//

- Dziękuję... *Uśmiechnęła się lekko i popatrzyła w wodę. W swoim odbiciu zamiast siebie zobaczyła swoją matkę (tak jak Simba w swoim odbiciu Mufasę). Cofnęła się.*

*Lew lekko uśmiechnął się do dwóch gryfic, podszedł do wodopoju i patrzył na swoje odbicie w tafli wody i rzekł*  Nie ma za co Athu.

//Nie powtarzaj tak tego "i" ! ~Mariko.//

Proszę. A coś się stało, że się cofnęłaś ?

* Eragon po chwili spojrzał się na Marikę a później na Athu oczekują odpowiedzi na pytanie Mariki *

- Moja matka... Widziałam tam moją matkę... *Powiedziała Athu. Dawniej matka zabiła jej brata, więc ona, myśląc, że będzie następna, uciekła. Potem okazało się, że Athu miała być następczynią tronu, a jej brat był starszy, więc został zabity. Jednak ona nie chciała tam wracać.*

- Ty Athu w swoim odbiciu widziałaś swoją matkę?...* spytał się*
* Lew po chwili usiadł na brzegiem Wodopoju, jego mina trochę trochę zasmuciła się*

//Poprawiłam sens. ~ Cari//
//Usunęłam post Mariko, ponieważ nic nie wnosił do fabuły ~ Cari//

Athu... Jak mogłaś widzieć swoją matkę w odbiciu? *spytała* Mi się to nigdy nie przydarzyło...

- Nie ważne, wolę o tym nie mówić...
*Rzkeła Athu.*

* Lew podszedł do Athu i rzekł* - Ty Athu zaczynasz coś mówić, a później z tego rezygnujesz, żeby nam to powiedzieć.

Proszę, powiedz chętnie wysłuchamy i nikomu nie powiemy...

- Moja matka... Ona zabiła... Mojego brata tylko po to, żebym ja była królową... Więc uciekłam...
*Powiedziała Athu i popatrzyła w swoje odbicie.*

- Aha...*Odpowiedział, i ze zasmucił się i usiadł*

//Piszemy "zasmucił" nie "ze smucił", usunęłam powtórzone "i". ~ Cari//

Oj... *gryfica współczuła drugiej*

* Lew teraz czuł się trochę odrzucony przez dwie gryfiece i tak siedział sam nad brzegiem Wodopoju*

*Mariko przypomniała sobie o Eragonie i go zawołała* Chodź do nas.

* Eragon usłyszał wołanie  Mariko ale nie podszedł i dalej czekał*

*Gryfica podleciała do Eragona i spytała* Co się stało, Eragon?

*Gryfica również podeszła do Eragona. Popatrzyła na niego i uśmiechnęła się.*
- Dlaczego nas opuściłeś?
*Spytała się ciemnoskórego lwa.*

* Eragon tylko westchnął i powiedział* - Tak... Mariko coś się stało.* rzekł*
* A później do Athu rzekł* - Bo musiałem sobie coś przemyśleć, w małej samotności. * popatrzył w tafle wody wodopoju*

- A cóż takiego?
*Gryfica popatrzyła na swoje odbicie w tafli jeziora, a potem na odbicie Eragona.*

- To jest długa historia, Athu. * rzekł i popatrzył na swoje odbicie w jeziorze i dodał* - Jeśli chcesz to mogę tobie powiedzieć trochę.

- Śmiało, opowiedz.
*Usiadła obok lwa.*

- Więc, tak naprawdę wychowałem się w małym, ale sporym mieście, w którym było dużo różnych afer, gangów, ale też porządnych towarzyszy....* zaczął odpowiadać Athu kawałek swojej historii i czekał dalej co Athu na razie powie*

- Aha.
*Powiedziała gryfica i czekała na dalszą część historii.*

- No ale pewnego dnia kiedy padał deszcz i było chłodno to wstąpiłem do jednego gangu i tam pozostałem... Tam byłem traktowany no równo jak w innymi towarzyszami znajdującymi się w tym gangu... * dalej odpowiada historię i może teraz Athu będzie miała jakieś pytania, pomyślał sobie*

- A co to był za gang?
*Po chwili podniosła wzrok na lwa.*

- Powiem tak Athu to był charakterystyczny gang uliczny, czyli prostym słowem rysowałem na ścianach...* odpowiedział na pytanie Athu*

- Aha. Możesz opowiedzieć coś więcej?
*Popatrzyła na lwa.*

- Tak,mogę opowiedzieć tobie Athu trochę więcej niż do tej pory... Więc tak, kiedy wstąpiłem do tego gangu to moja rodzina powiedziała mi że ja stoczyłem się na samo dno, ale pewnego dnia ktoś, zaatakował moją rodzinę bez mojej wiedzy... w tym momencie poczułem się jak wyrzutek, sam bez rodziny... ale też powoli zacząłem  uciekać od tego gangu, bo nie chciałem tego robić co w tamtej porze robiłem.... Ale pewnego deszczowego dnia napotkałem się na innego lwa...* dalej j opowiadał swoją historie i odrzekł* - I Athu obiecaj mi że nikomu o tej mojej historii nie powiesz...

- Obiecuję.
*Powiedziała i spojrzała w niebo.*

- To cieszę się, że to pozostanie tylko pomiędzy nami Athu...* rzekł i spytał się* - Czy chcesz Athu, żebym opowiadał dalej swoją historię?

- Nie musisz... Ja... Muszę wrócić do rodziny...
*Powiedziała, pomachała szponami na pożegnanie i wzbiła się w powietrze, by wrócić do rodziny. Zniknęła.*

- No dobrze, Athu. * lew pożegnał się z gryficą i poszedł  w swoją stronę*